Al weken fiets ik rond in Amsterdam, met verhalen en woorden die ik wil delen. Verhalen en woorden over mijzelf, mijn werk, mijn kijk op de wereld. Ik stel mijzelf de vraag waarom? Waarom wil ik mijn verhalen en ervaringen delen? Zijn er niet al genoeg andere die dit doen?
Mijn werk in de wereld van de kraamzorg, wat voor vele de status heeft van “baby knuffelaar”. En ja, ik knuffel baby’s, die kleine tere pasgeboren mensjes, en wat is dat altijd fijn! Maar mijn werk is zoveel meer dan dat, het is zo nu en dan erg complex. Zo ben ik ook af en toe loodgieter, boodschappenservice, kok, het hulpje in huis, psycholoog, relatiecoach, advocaat of de vrouw waar de heer des huizes wel even zijn lang verwaarloosde behoeftes mee wil vervullen (dit valt trouwens niet onder mijn takenpakket ;)). Bij het ene gezin kan ik mijzelf zijn en bij de ander moet ik 10 dagen lang op mijn tenen lopen en ja knikken. Meestal duurt een kraamweek 8 á 10 dagen, alle maskers zijn voor een paar dagen af. Geen labels of zelfbedachte houdingen. Even puur natuur. Het is bij elk gezin anders hoe de kraamtijd verloopt. Voor een groot gedeelte ligt dit bij het gezin zelf. Juist omdat er zoveel veranderd in een korte tijd, komen (kleine) problemen/ onzekerheden bloot te liggen. Bij elk gezin zet ik mij met heel mijn hart in, dat is wie ik ben. Ik zeg weleens dat er in deze wereld twee soorten mensen bestaan, de gevers en de nemers. Ik ben een gever, een rode draad in mijn moederlijn, zowel mijn eigen moeder als mijn oma zijn allebei gevers. We proberen altijd goed te doen voor andere, maar voor onszelf schieten we vaak te kort. Werken als kraamverzorgende is ontzettend bijzonder, ik ben als een van de eerste bij een nieuw leven en ik zie koppels een gezin vormen. Maar het leert mij zoveel over mijzelf, over andere en over patronen. Wat beweegt mij en wat beweegt de ander. Na 5 á 6 dagen komen er laagjes die de puurheid bedekken, langzaamaan gaat het masker weer op en word er weer vertrouwt op de patronen die bestonden voordat de baby geboren was. Dit alles heeft invloed op hoe er op de kraamweek wordt teruggekeken. Voor het ene gezin ben ik de engel die hun liefdesbaby heeft verzorgd en voor de ander ben ik een duivel op aarde die hun kraamweek heeft verpest. Toch probeer ik trouw te blijven aan mijn authentieke zelf, de liefdevolle gever. Want een gever komt af en toe ook een andere gever tegen :)
Mijn dank gaat uit naar alle gezinnen waar de connectie puur was, waar ik mijzelf kon zijn en waar vertrouwen was in elkaar als mens.
Hugs,
R.